Faits Divers uit het Loonse Carnaval

Onze 2e prins Karel Van Nijlen werd prins bij toeval. Enkele dagen voor de prinsaanstelling moest de persoon die toegezegd had prins te worden wegens familiale omstandigheden afzeggen. Karel, de zaakvoerder van de wasserij Edeiweis, werd aangezocht en na een kort overleg met zijn echtgenote zei hij ja. Als geboren Kern penaar had hij evenwel niet meer de tijd om het Loonse dialect onder de knie te krijgen.
Met de prinsen uit de jaren 60 en 70 werden heel wat grappen uitgehaald. Zo lag Jef I Haling in zijn eigen toonzaal in bed, voor de ogen van alle voorbijgangers. Prins Johnny I Herck moest in de kelder slapen, omdat zijn bed was afgebroken. Prins Guido I Lismont werd geschaakt en prins Joris I Smeers werd zelfs door de rijkswacht ¡n een cel opgesloten.
De strafste stoten overkwamen evenwel Prins Fernand I Jamart en Prins Jérome I Orije. In de namiddag, voorafgaand aan de ontvangst van de prins op het Stadhuis, wachtte Fernand tevergeefs op zijn prinsenkostuum, ¡n de was bij wasserij Edelweis . Wat was er gebeurd ? Bij de levering ten huize van Fernand en Josephine werd de koerier overvallen en het kostuum was ‘foetsjie1. Aangifte werd gedaan bij de rijkswacht. In de late namiddag werden Fernand, de burgemeester en de verdachten ¡n de rijkswachtkazerne ontboden. Dan kwam de aap uit de mouw: enkele leden van het feestcomité van de Tongersesteenweg bekenden de diefstal en beloofden plechtig het kostuum voor de ontvangst op het stadhuis terug te bezorgen. Slechts op het laatste moment kwam de zaak in orde. Fernand heeft tot voor enkele ogenblikken voor het begin van de viering, in ondergoed gekleed, op zijn prinsenpak moeten wachten.
Jérome Orije, van beroep handelaar in caféspelen, werd door Jos van café Atletiek opgeroepen om een voetbalmachientje te komen herstellen. Bij zijn aankomst in het café werd hij overmeesterd en in een slaapkamer opgesloten. Om vrijgelaten te worden, moest hij aan de voorzitter van F.C. De Jeugd een wedstrijdbal schenken.
Jérome was echter niet van gisteren en knoopte een aantal beddenlakens aan elkaar en kon zo via het raam ontsnappen. Toen Jef Orij van de Ridders van de Ceuleman hem uit zijn opsluiting wilde halen, was de vogel- de Prins- reeds gevlogen.
Charles Pirard, toenmalig stadssecretaris en lid van de Raad van 7, later 11, nodigde jaarlijks de hele groep van de Ridders van de Ceuleman en aanhang uit ¡n zijn buitenverblijf in Piringen. Het werden telkens festijnen van spijs en drank.
Op vastenavond 1969, één week voor Loon-Carnaval, viel er een pak sneeuw. De Ridders van de Ceuleman begaven zich met de slee naar de Tongerse carnavalstoet. De hele week moest men ¡n Loon sneeuw ruimen – zelfs de hulp van het leger werd ingeroepen – opdat de stoet zou kunnen uittrekken.
In 1970 hingen er plots zwarte vlaggen aan het stadhuis te wapperen. Het Loonse schepencollege, met Jan Grommen als burgemeester, had in het stadhuis op de trappen en in de hallen nieuwe tapijten laten aanbrengen en uit vrees voor beschadiging had men de prinsenontvangst ten stadhuize verboden. De Ridders reageerden met de zwarte vlaggen, maar na onderling overleg kwam alles weer in orde en kon de ontvangst van de prins gewoon plaatsvinden.
Prins Rudi I is van het nerveuze type. Enkele ogenblikken voor zijn voorstelling als Prins, moest een dokter erbij geroepen worden, om zijn zenuwen te helpen kalmeren.
Als het prinsenbal naar zijn einde liep, vergastte Ridder Charles Haling (Charelke!) elk jaar de Ridders op een kippenbilletje. Jean Deiwaide prefereerde borsten boven billen